26 oktober 2012
Door: trees ( Uganda)
Blijf op de hoogte en volg Trees
26 Oktober 2012 | Oeganda, Kampala
Lieve mensen,
Vandaag onverwachts een extra vrije dag. Een feestdag voor Moslims: hele land vrij. Dus mijn gepland scholenbezoek ging niet door.
Tijd voor extra blogje. Met foto's vanuit de keuekn van het PTC. Stier slachten en bereiden. En even bijpraten over wat ik eet. Ik voel me heel gezond en heb nog ongeveer hetzelfde gewicht. Ter uwer informatie.
Ik eet meestal's alleen, dus ik improviseer erop los. Ik vind alles lekker. Bruine bonen, haast elke dag. Met prutjes van wortel en ui en groene paprika. Vanavond van meel gemaakt van g-nuts ( = pinda’s) saus gemaakt, en gemengd met ‘gewokte’ snijbiet ( van buren gekregen, die het weer van iemand anders had gekregen. Ze verkopen het hier niet op de markt) Of ik kook rijst en gebruik dat dan een paar dagen. Eieren ook altijd in voorraad. Avocado bijna elke dag.
Geen brood hier, alleen van dat zoete, voorverpakte witbrood.
Soms vind ik in Ishaka ( 15 km verderop en daar zijn twee ‘echte’ supermarkten) wel eens ‘bruin’ brood. Dat is ook voorverpakt, maar niet zo smerig zoet. Ik bewaar het in de koelkast en eet het soms tussendoor bij een kopje koffie ( Nescafe). Eerst zachtjes bakken in de koekenpan. Dan lijkt het net geroosterd brood. Met marmelade ( luxe uit Ishaka) Pannenkoeken bakken kan ook. Doe ik weinig.
Twee keer per dag warm eten dus. De lunch is de belangrijkste maaltijd. Voor sommigen ook de enige maaltijd. ( tegen half twee, als je geluk hebt, meestal later) eet ik in de staffroom van PTC of op een school, of onderweg. Het is altijd hetzelfde: bananestamp, bonen en dikke maisporridge. Als ik in een hotel ( klein kamertje waar ze eten verkopen) ben, is er soms ook gnutsaus (pindasaus)en kalo ( soort plakkerige dikke porridge) Aan het eind van de dag kan je ook chapatties krijgen, worden op een houtskool kacheltje gebakken op straat en daar verkocht. Vlees van geit en koe (sommige mensen eten ook varken) is luxe. En kip heel luxe.
Op de markt koop ik: tomaten, geraspte kool, wortels, uien, groene paprika, verse bruine bonen, eggplants, ( in Nederland nog nooit gezien = kleine rozebottelachtige bittere groente) aardappels ( zijn lekker, maar ik eet ze weinig) en als dat er is: verse doperwtjes, rode biet en sperziebonen. Avocado’s vind ik in mijn tuin. Ook nog fruit natuurlijk: kleine banaantjes, passievrucht, citroenen, die ze hier oranges noemen en die niet oranje zijn, ananas (ik leer al aardig aan de buitenkant zien en ruiken en horen ( je moet op de ananas trommelen) wanneer de ananas goed is. Er zijn veel meer vruchten,die in het wild groeien. Ik krijg ze wel eens en probeer.
Yoghurt (met smaakje) koop ik in Ishaka en is ook luxe. Melk van de koe, bij de diary. (28 cent per liter) Ondanks vele koeien, geen kaas. Te moeilijk, denk ik.
Van mijn ontbijt geniet ik het meest. Fruit met musli ( hier niet te krijg, meegenomen uit Kampala (duur) en ook van bezoekers uit Nederland) Elke dag 5 eetlepels. Met scheutje melk.
Ik heb twee gaspitten met butagasfles.
Al het eten hier wordt op houtskoolkacheltje of op houtvuur gemaakt. Als ik mijn neus buiten de deur steek, ruikt het vaak lekker naar de rook van houtvuur. Je kunt hier niet zomaar even eten. Het bereiden duurt lang. Houtskool aanmaken duurt lang. Matoke (bananenstamp) maken duurt lang. Vandaar vaste etenstijden. En buiten die tijden is er geen eten te krijg.
Gisteren was een speciale dag op PTC. Over een paar weken zijn de overgangs- en eind examens. De principal had een koe beloofd als iedereen zou slagen. Die mocht gisteren geslacht (de school heeft koeien voor melk en eigen vleesconsumptie) en hele school ervan eten. Verder waren er spelletjes en speeches en zetten alle studenten hun handtekening op de commitment poster.
Ik heb de ochtend in de keuken doorgebracht. Me vergapend aan het slachten en bereiden van de koe. Vrijwilligers genoeg en met talent, om de koe te villen en te bereiden. Het vlees werd gekookt en een deel geroosterd. Ik proefde een heel klein stukje. Verdomde taai. Maar de docenten en studenten genoten en vonden het maar wat jammer voor mij, dat ik vegetariër ben.
Zie foto's voor een beeldend verslag.
Dag allemaal!
Trees
Vandaag onverwachts een extra vrije dag. Een feestdag voor Moslims: hele land vrij. Dus mijn gepland scholenbezoek ging niet door.
Tijd voor extra blogje. Met foto's vanuit de keuekn van het PTC. Stier slachten en bereiden. En even bijpraten over wat ik eet. Ik voel me heel gezond en heb nog ongeveer hetzelfde gewicht. Ter uwer informatie.
Ik eet meestal's alleen, dus ik improviseer erop los. Ik vind alles lekker. Bruine bonen, haast elke dag. Met prutjes van wortel en ui en groene paprika. Vanavond van meel gemaakt van g-nuts ( = pinda’s) saus gemaakt, en gemengd met ‘gewokte’ snijbiet ( van buren gekregen, die het weer van iemand anders had gekregen. Ze verkopen het hier niet op de markt) Of ik kook rijst en gebruik dat dan een paar dagen. Eieren ook altijd in voorraad. Avocado bijna elke dag.
Geen brood hier, alleen van dat zoete, voorverpakte witbrood.
Soms vind ik in Ishaka ( 15 km verderop en daar zijn twee ‘echte’ supermarkten) wel eens ‘bruin’ brood. Dat is ook voorverpakt, maar niet zo smerig zoet. Ik bewaar het in de koelkast en eet het soms tussendoor bij een kopje koffie ( Nescafe). Eerst zachtjes bakken in de koekenpan. Dan lijkt het net geroosterd brood. Met marmelade ( luxe uit Ishaka) Pannenkoeken bakken kan ook. Doe ik weinig.
Twee keer per dag warm eten dus. De lunch is de belangrijkste maaltijd. Voor sommigen ook de enige maaltijd. ( tegen half twee, als je geluk hebt, meestal later) eet ik in de staffroom van PTC of op een school, of onderweg. Het is altijd hetzelfde: bananestamp, bonen en dikke maisporridge. Als ik in een hotel ( klein kamertje waar ze eten verkopen) ben, is er soms ook gnutsaus (pindasaus)en kalo ( soort plakkerige dikke porridge) Aan het eind van de dag kan je ook chapatties krijgen, worden op een houtskool kacheltje gebakken op straat en daar verkocht. Vlees van geit en koe (sommige mensen eten ook varken) is luxe. En kip heel luxe.
Op de markt koop ik: tomaten, geraspte kool, wortels, uien, groene paprika, verse bruine bonen, eggplants, ( in Nederland nog nooit gezien = kleine rozebottelachtige bittere groente) aardappels ( zijn lekker, maar ik eet ze weinig) en als dat er is: verse doperwtjes, rode biet en sperziebonen. Avocado’s vind ik in mijn tuin. Ook nog fruit natuurlijk: kleine banaantjes, passievrucht, citroenen, die ze hier oranges noemen en die niet oranje zijn, ananas (ik leer al aardig aan de buitenkant zien en ruiken en horen ( je moet op de ananas trommelen) wanneer de ananas goed is. Er zijn veel meer vruchten,die in het wild groeien. Ik krijg ze wel eens en probeer.
Yoghurt (met smaakje) koop ik in Ishaka en is ook luxe. Melk van de koe, bij de diary. (28 cent per liter) Ondanks vele koeien, geen kaas. Te moeilijk, denk ik.
Van mijn ontbijt geniet ik het meest. Fruit met musli ( hier niet te krijg, meegenomen uit Kampala (duur) en ook van bezoekers uit Nederland) Elke dag 5 eetlepels. Met scheutje melk.
Ik heb twee gaspitten met butagasfles.
Al het eten hier wordt op houtskoolkacheltje of op houtvuur gemaakt. Als ik mijn neus buiten de deur steek, ruikt het vaak lekker naar de rook van houtvuur. Je kunt hier niet zomaar even eten. Het bereiden duurt lang. Houtskool aanmaken duurt lang. Matoke (bananenstamp) maken duurt lang. Vandaar vaste etenstijden. En buiten die tijden is er geen eten te krijg.
Gisteren was een speciale dag op PTC. Over een paar weken zijn de overgangs- en eind examens. De principal had een koe beloofd als iedereen zou slagen. Die mocht gisteren geslacht (de school heeft koeien voor melk en eigen vleesconsumptie) en hele school ervan eten. Verder waren er spelletjes en speeches en zetten alle studenten hun handtekening op de commitment poster.
Ik heb de ochtend in de keuken doorgebracht. Me vergapend aan het slachten en bereiden van de koe. Vrijwilligers genoeg en met talent, om de koe te villen en te bereiden. Het vlees werd gekookt en een deel geroosterd. Ik proefde een heel klein stukje. Verdomde taai. Maar de docenten en studenten genoten en vonden het maar wat jammer voor mij, dat ik vegetariër ben.
Zie foto's voor een beeldend verslag.
Dag allemaal!
Trees
-
27 Oktober 2012 - 18:14
Vera Ellen:
Ha Trees,
Heb de tijd genomen om ook jouw oude verslagen nog eens rustig te lezen.
Mooi om te zien hoe je je weg vindt en beschrijft hoe je kijkt wat er is en daar op voort bouwt.
Ik zag het voor me hoe jij in de klas met de kinderen liet zien hoe het ook kan.
Mooie kleine momenten! En nu dit uitgebreide verslag over eten...klinkt goed!
Zag vanmorgen in de laatste Freinetnieuws een enthousiaste aanbeveling van jouwreisverslag en dat van Rob.
Het ga je goed de komende weken en hoop je in Nederland te zien.
liefs
vera ellen -
28 Oktober 2012 - 00:32
Bert:
Hoi Trees,
Nou, dat ziet er lekker uit allemaal... Als je binnenkort hier bent dan tracteer ik je graag op een vegetarische maaltijd.
Hartelijke groet,
Bert
-
28 Oktober 2012 - 19:02
Lucia:
Dag Trees,
Dat was een smeuig en fraai geillustreerd verhaal; weer eens een andere blik op jouw boeiende leven in Uganda.
Heb je mijn emails ontvangen in de afgelopen weken? We willen graag aan de slag met de voorbereidingen voor ons bezoek.
groeten van Lucia -
30 Oktober 2012 - 16:36
Annemargreet:
Oeff! Dat moet als vega-person niet makkelijk geweest zijn, ik hoor het graag later in geuren en kleuren! Je ziet er goed uit op de foto's! liefs, AM -
05 November 2012 - 18:47
Els:
Ha trees, heerlijk verslag, ik wou dat ik erbij was geweest. Ik eet bijna nooit vlees maar mijn vader was slager en dit had ik graag willen zien. Past wel bij zijn verhalen over vroeger. Ook de hersentjes werden trouwens bij ons wel gegeten, dat was een delicatesse die speciaal op het abbatoir gehaald werden door hem. Dus dank je voor je smeuiïge en rijk geïllustreerde verhaal en een groet, Els
